Vrijdag Gjoumri - Vardzia

We hebben heerlijk geslapen vannacht. De bedden waren wel niet perfect, maar wel vele malen beter dan die van gisteren. Om 8.30 uur wordt Sarah pas wakker. We pakken alles gauw in en gaan om 9.00 uur ontbijten. Daarna haal ik gauw nog even pampers voor Sarah. Deze kan ik niet overal krijgen, maar hier dus wel.

We zijn al snel via wederom een ontzettend mooie route bij de grens. De weg ernaartoe is zo enorm rustig dat we ons al bijna zorgen beginnen te maken of deze wel open is. Gelukkig is dit wel het geval. Het is wel een hele kleine grenspost. We mogen niet gelijk naar het luikje rijden maar moeten parkeren en naar een gebouwtje stempels halen?? Het zal wel.

Tollenaren van Armenië

We moeten betalen, 5000 AMD, dit klopt absoluut niet. We hebben nog maar 3000 AMD bij ons. Oké, dan ook 10 GEL erbij. De meneer zet na betaling wat stempels op een papiertje, maar wij krijgen dat papiertje niet. Al hadden we niet met kinderen geweest hadden we een bonnetje geëist. Dan hadden we het niet hoeven te betalen, maar kon je er wel op rekenen dat je auto compleet leeggehaald moest worden. Jan Dirk loopt nog een Armeense Nederlander tegen het lijf  en vraagt wat hij heeft betaald, 1000 AMD dat is het normale bedrag is wat ze hiervoor mogen vragen. Oké duidelijk wij hebben 5x teveel betaald. Jesse vraagt wat er aan de hand is, ik leg uit dat we hier te maken hebben met tollenaren :-) Al met al kost dit ons bijna een uur.

We rijden verder door niemandsland, waar volgens mij niemand de weg wil onderhouden. Die is echt slecht! Bij de Georgische grens moeten we ook een gebouwtje in. Maar wij doen net of we het niet begrijpen en vragen of ze Engels spreken. De meneer begrijpt dat we toeristen zijn en roept iemand op. Onze paspoorten worden bekeken en we mogen weer iets verder. Diezelfde meneer blijft ons in de gaten houden. Al wil een andere collega wat lastiger bij ons gaan doen wordt hij direct op zijn vingers getikt. Alleen nog even de kofferbak opendoen. uitleg over het campingbedje gegeven en we mogen door. Welkom to Georgia.

We hadden gisteren al begrepen dat de weg tot Akhalistika bar slecht was. Dat klopt ook echt. Het is verraderlijk, het ziet er glad uit, maar op het laatste moment zie je pas de hele diepe gaten in het wegdek. Sarah wordt er wagenziek van spuugt even en valt dan gelijk in slaap. Dit is nog maar de 2e keer deze vakantie, hoewel we de reispilletjes er niet in krijgen bij haar, het valt ons echt alles mee. We rijden in 1 keer door naar onze accommodatie waar we rond 13.00 uur aankomen.

Wat een heerlijke plek. Aan het water, met schitterende tuinen, met nog een schuine blik op Vardzia Caves. Onze kamer is ook echt prima. Nieuwe bedden zonder kuil :-)  We doen niet veel meer deze dag. Relaxen op de kamer en op het balkon.

We eten met de kinderen aan de rivier en leggen ze dan op bed. De babyfoons halen het helaas net niet tot het restaurant. 's avonds vraag ik of we het eten mee mogen nemen naar het balkon, geen probleem! We krijgen er nog bediening bij ook!

Het eten is echt fantastisch, het beste wat we tot nu toe gekregen hebben! alles is vers uit eigen tuin en van de eigen forellen. Als ik de borden terugbreng komt een familie die bij het restaurant zit te eten mij erg bekend voor. Ik hoor ze Nederlands spreken. We maken even een praatje met elkaar, later schiet het mij te binnen: we zaten ook met deze mensen tegelijk in het vliegtuig. Dat is nu dus het 2e gezin wat we tegenkomen uit het vliegtuig.

Na het eten lezen we nog wat en gaan we op tijd naar bed. We slapen heerlijk deze nacht. Weinig geluid van buiten te horen of van andere gasten, en heerlijke bedden. Top hotel!