Vrijdag Sevan - Sisian

De kinderen hebben eindelijk heerlijk geslapen, 's morgens rond 8.00 werden ze wakker! Gelijk aangekleed en de auto weer ingeladen. Er zat nog een ontbijt bij ook, dat wisten we niet. Het ontbijt was prima maar vrij eenvoudig. Snel wat gegeten en rond 9.15 uur gingen we op pad.

Het eerste deel van de route ging langs het Sevan meer naar het zuiden toe (richting Martuni). De weg was boven verwachting zeer goed. Al snel zag ik een mooi kerkje liggen strak aan het meer, dit bleek de Hayravank Church te zijn. Even van de weg af en een onverharde weg ernaartoe. Schitterend! De kleuren van de kerk, en de natuur er omheen, echt een aanrader. We liepen er zonder toeristen rond. Gisteren hadden we de Sevanavank Church gemist, maar deze kerk was veel mooier en de locatie zeker niet minder. De reden dat deze minder bezocht wordt is denk ik omdat deze wat verder van Yerevan af ligt.

Vanaf Martuni gingen we de weg op richting Yeghegnadzor. Deze weg viel ons ook alles mee, het is een prima geasfalteerde weg met weinig gaten. De dorpjes daarentegen werden wel steeds armer. Op veel plaatsen lag mest in blokken te drogen. Deze worden in de winter weer gebruikt om de kachel mee te stoken. We stijgen flink, en de bomengrens zijn we dan ook al snel voorbij. Veel prairiegras en hoge bergen. Her en der zie je kleine kuddes schapen met nog vrij jonge kinderen als herder die mee lopen, of als ze geluk hebben te paard of met een ezeltje. De huizen worden meer schuren.

Halverwege deze route gaan we de Sulema pass op, 2600m. De natuur is echt weer schitterend, en overtreft echt al onze verwachtingen! Wat een enorme leegte is hier nog zeg! Op deze pass ligt ook nog de Selim Caravanserai. Dit is een overblijfsel van de Zijderoute. De familie Selim liet langs de Zijderoute verschillende van deze gebouwen neerzetten. Hier konden dan hun handelaren in overnachten met hun dieren. Deze is nog opmerkelijk goed bewaard gebleven. Er zijn er meerdere, maar door de vele aardbevingen in dit gebied zijn er niet veel meer heel. We stoppen hier, en genieten van het weide uitzicht, 1 van onze mooiste uitzichten ever! We lopen er rond en eten gelijk ons broodje daar op.

Op richting Yeghegnadzor. De natuur blijft veranderen het wordt steeds meer een woest en rauw gebergte. Na Yeghegnadzor gaan we de weg op richting Goris. We hadden gelezen dat deze weg niet al te best was. Nou dat viel weer reuze mee. Het is inderdaad niet altijd een strak wegdek, maar de gaten in het wegdek zijn er alleen in de dorpjes te vinden. We rijden langs het Spandaryon Reservoir. Dit is een uitgestrekt meer in de bergen. Ontzettend mooi in deze wildernis. Langs de weg wordt nu inmiddels veel honing verkocht. We hebben eerst al de maiskolven gehad, toen de vis, en nu dus weer honing.

Net voor Sisian worden we aangehouden door het leger, oh ja we zijn al vlakbij Nagorno Karabakh. Sarah die al een 1.5 uur heerlijk lag te slapen wordt er helaas ook wakker van. Paspoorten, autopapieren, en de kofferbak open. Ze zien de kinderen, en we mogen weer door rijden. Eenmaal in Sisian moeten we de weg nog naar B&B Zorats Karer vinden. Die staat dus nergens aangegeven. Oke we vragen het wel even aan iemand. Moeilijk uit te leggen, is het goed als ik even instap en jullie de weg wijs? prima! Hij wijst ons de weg die we anders niet gevonden hadden. We brengen hem weer terug en geven hem een fooitje. Kunnen ze hier goed gebruiken volgens mij. Bij het wegrijden zie ik nog net dat er allemaal vlees op de grond ligt, er is dus blijkbaar net een beest geslacht.

Terug naar de B&B. Niemand is er aanwezig. Toch maar het hek open gedaan en gebeld. Ze zijn er met een minuut. Ik kijk vast even rond en zie dat het zwembad leeg is! Daarvoor hadden we juist deze B&B gekozen. De hele familie komt er inmiddels aan. Jan Dirk vraagt gelijk is the swimming pool closed? Ze moeten het nog 'even' schoonmaken en vullen. Een uur later zijn ze al bezig. Het zwembad is voor de helft gevuld als wij weer vertrekken maandag :-)

Ondertussen krijgen we een kop thee aangeboden en kletsen we even wat. Het is een familie vol artsen. 1 gynecoloog, een dokter en een oogarts. Wat wil je vanavond eten? Oke, geen idee... BBQ met varken? Oke prima, 18.00 uur. De kamers zijn prima, de B&B is verder leeg. Voor ons prima, kunnen de kids herrie maken zonder dat we ons druk hoeven te maken. Schoon is het niet echt, maar dat is voor ons al sowieso lastig inschatten, omdat hier in Armenië daar toch behoorlijk andere maatstaven voor gelden en we wel enorm verwend waren bij de B&B 3G's in Goght. Zo schoon als het daar was, zo zou ik het ook vaak wel in Nederland wensen in een hotel.

Sarah speelt heerlijk met de kleinkinderen van de eigenaar. Ze vindt het geweldig. Jesse is druk bezig met z'n Hotweels baan en vermaakt zich ook opperbest. Dan gaan we eten bij de gastheer thuis. Het is een BBQ, maar de lucht trekt dicht en het begint te regenen. We lopen door de schuur waar het vlees op de BBQ ligt. Als achtergrond hangt er een door hem zelf geschoten grizzlybeer aan de muur.

We mogen in de woonkamer wachten op het eten. Dat duurt nog even. Maar als we dan eenmaal zitten wordt de zelfgestookte Pruimen Wodka direct ingeschonken. Er volgt en toespraak en we mogen het achteroverslaan. Sterk spul! Dit blijft zich herhalen, minimaal 20 keer maar waarschijnlijk meer. Al gauw merkt de gastheer op dat ik dat niet weg gewerkt krijg. Of ik misschien Grapefruitwijn wil? Ja graag, i.i.g. minder sterk! Nou niet helemaal. Het is zelfgemaakt en het alcohol percentage is niet de gebruikelijke 13% maar wat meer... Het eten is echt heerlijk! Wij kunnen het iedereen aanbevelen om hun te laten koken voor je.

We vragen nog het e.e.a. over het land. De dokter zelf is tijdens de oorlog in Nagorno Karabakh naar Oekraïne en Rusland gegaan. Maar hij is trots op Sisian en kwam terug. Het leven hier is echt totaal anders. Ze leven hier ontzettend dicht bij de natuur. Maken alles zelf. Frisdrank uit een pak hebben ze niet. Groenten telen ze zelf. In de lente gaat iedereen de bergen in om bepaalde kruiden te plukken. Op dit moment zijn weer veel mensen paddestoelen aan het plukken op de bergen.

Uiteindelijk zijn we veel te laat thuis en gaan we gelijk met de kinderen naar bed